Öğle tatili kabusu

Eğer elliden fazla eleman çalıştıran bir şirkette çalışmak için iş görüşmesine gidiliyse ve o iş görüşmesi çok iyi geçip de olay seni sınayan kişinin, "Bizim hakkımızda öğrenmek sormak istediğiniz bir şey var mı?" sorusuna kadar geldiyse, bu durumda sorulması gereken en önemli soru, şirketin öğle yemeklerini nasıl sağladığı. Kendileri hazırlayıp ya da bir catering şirketi ile anlaşıp, yemekhanelerinde çalışanlarını doyuruyorlarsa sorun yok, iş gönül rahatlığı ile kabul edilebilir. Ve fakat bu öğle yemekleri, "Cebinize para koyduğumuz yetmiyor bi de karnınızı doyuracaktık he? Alın şu ticket'ları nerede zıkkımlanıyorsanız zıkkımlanın!" şeklinde sağlanıyorsa bu aynı zamanda çok kötü günlerin de bir habercisidir.

Öğle yemeklerini, çalışanlarına yemek çeki verip, onlara istedikleri yerde istedikleri gibi yemek özgürlüğünü sağlayan şirketler son derece tehlikeli yerlerdir. Çünkü bu şirketlerde mutlaka ama mutlaka en az yedi kişiden oluşan ve öğle yemeklerini her gün hep birlikte değişik yerlerde yiyen bir grup vardır. Gidişiyle gelişiyle yiyişiyle en fazla bir bir buçuk saat sürecek bir öğlen yemeğini her Allah'ın günü yedi sekiz kişiyle birlikte yemek korkunç bir şey olsa gerek. Olayın adı üstünde: Öğle tatili. Amaç senin işten güçten iş arkadaşlarından bir saat de olsa uzaklaşmanı ve rahatlamanı sağlamak. Ve bunu kakara kikiri anlamsız bir gürültü halinde bir eziyete dönüştürüyor olmanın akla yatar bir yanı yok.

Bu korkunç öğle yemeği grubunun yarattığı en büyük tehlike ve tedirginlik sürekli bir büyüme arayışı içinde olmaları. Kendi hallerinde kimseye bulaşmadan yeseler içseler dünyanın en güzel grubu olacaklar. Ama o kadar insan gittikleri yetmiyor, bir de kendi başına takılmaktan çok mutlu insanları da gruplarına katmak istiyorlar. Çevreye sürekli bir tedirginlik yayıyorlar. Sabahtan başlıyorlar plan yapmaya, "bugün nereye gitsek de nerede yesek..." diyerek öğleni zor ediyorlar. Aynı zamanda gruplarına yalnız insanları katmak, bir güncük de olsa onları da yemeğe götürmek için ellerinden geleni yapıyorlar. Sende bir sorun olduğunu düşünüyorlar. Tarikat gibi bir oluşum adamlar. Eğer öğle yemeğine tek başına giden ve bundan mutluluk duyan bir insansan bu gruba göre sen bir manyaksın, yardıma ihtiyacın var.

Bütün bunların yanında asıl felaket olan bu gruplar yüzünden iş merkezlerinin etrafındaki lokanta, kafe, restorant gibi müesselerde de asla ve asla tek kişilik masa bulunamaması. Tek kişi tamam abartılı oldu, iki kişilik masalar bile yok. Hep bunların yüzünden. Şöyle tek başına, sakin sakin yemek yeme şansın yok. Dört kişilik masaya oturacaksın, "Allah'ım ne olur başkası da gelip oturmasın!" korkusuyla çorbanı kaşıklayacaksın, eziyet çekeceksin. Bu grubun esnaf ve lokantacılar çalışanları üzerinde de etkisi büyük. Tek başına adımını attın mı işletmeden içeri, daha girişte garsonun "tek mi geldin, hiç gelmeyeydin daha iyiydi!" imasıyla karşılaşıyorsun. Servis boyunca da "pis yalnız, senin layığın budur!" şeklinde sürüp giden bir servis anlayışı, lokmalar boğazında takılıyor.

Yapacak başka bir şey yok. İş yerleri ve çevresinde sadece tek kişilik masaları bulunan lokantaları düşlemekten başka.